မၾကာခဏ ဆိုသလိုပင္ ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာ မ်ားတြင္ ထိုေၾကာ္ျငာ မ်ားကိုေတြ႕ျမင္ ဖတ္႐ႈ ေနပါသည္။ အဆိုပါ ေၾကာ္ျငာမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ဖတ္႐ႈ ရတိုင္းလည္း စိတ္မေကာင္းစြာ ခံစား မိပါသည္။ ေၾကာ္ျငာမွာ ေအာင္ဘာေလထီ ေပါက္ပါလ်က္ႏွင့္ မိမိတို႔ ေပါက္ေသာ ထီဆုေငြ မ်ားကို လာမထုတ္၍ သတ္မွတ္ရက္ အတိုင္း လာေရာက္ထုတ္ယူ ၾကပါရန္ႏွင့္ အကယ္၍ လာေရာက္ ထုတ္ယူျခင္း မျပဳပါက ျပည္သူ႔ ဘ႑ာေငြ အျဖစ္ သိမ္းဆည္းမည္ ဟူေသာ ေၾကာ္ျငာခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။
ေအာင္ပါေလ ထီဆု ဆိုသည္မွာ လြန္စြာမွပင္ ေပါက္ခဲ လွပါသည္။ အလြန္႔အလြန္ ကံေကာင္း မွသာ ေပါက္တတ္ ၾကပါသည္။ ထီေပါက္္၍ ရေသာေငြ မွာ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္သျဖင့္ ၉ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ထီေပါက္ၾက သူူမ်ားမွာ လွဴေရး တန္းေရးကို ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ၾကေလ့ ရွိၾကပါသည္။ ထိုလွဴေရး တန္းေရး ကိစၥရပ္မ်ား ၿပီးစီးမွသာ မိမိတို႔၏ စီးပြားေရးကို ေဆာင္ရြက္ ၾကသည္ခ်ည္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ထီထိုးၾက သူတိုင္း ထီေပါက္ခ်င္ ၾကပါသည္။ ထီေပါက္၍ ထီဆုေငြ မ်ားကို ခံစား ခ်င္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ အထက္ပါ ေၾကာ္ျငာခ်က္ အရ ထီထိုး ထီေပါက္ေသာ္လည္း ထီဆုေငြ မခံစား ရေၾကာင္း သိရွိ ႏိုင္ပါသည္။ ထိုေပါက္ခဲေသာ ထီသည္ ေပါက္မွန္း မသိ၍ ထီဆုေငြ မခံစားရေသာ အျဖစ္ကား လြန္စြာမွ နစ္နာ ရပါသည္။
ဦးစြာ စာေရးသူ၏ ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ ကေလးကို ေျပာျပ ခ်င္ပါသည္။ စာေရးသူ အလုပ္ လုပ္ေသာ ဌာနႏွင့္ ထီဆိုင္မွာ ကိုက္ ၅ဝဝ မွ်ေလာက္သာ ေဝးမည္ျဖစ္၍ လွမ္း၍ပင္ ျမင္ရေသာ အေနအထား ျဖစ္ပါသည္။ စားေရးသူလည္း ထီထိုး ဝါသနာ ပါ၍ လစဥ္ ဆိုသလို ထိုထီဆိုင္၌ ထီထိုးေလ့ ရွိပါသည္။ တစ္ခါေတာ့ ဆုေသးေသးေလး တစ္ဆုေပါက္သည္။ သို႔ေသာ္ ထီဆိုင္္မွ အေၾကာင္း မၾကား၍ မသိရ သလို စာေရးသူလည္း ထိုထီဆိုင္ ဘက္သုိ႔ မေရာက္၍ ထီေပါက္ေၾကာင္းကို မသိရွိ ရပါ။ လဝက္ က်ဳိးေလာက္မွ ထီေပါက္ေၾကာင္း သိရသည္။ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္မွ ထိုထီဆိုင္ ေရွ႕တြင္ ထီေပါက္သူမ်ား အမည္ စာရင္းကို ျမင္ေတြ႕ခဲ့၍ လာေျပာမွ သိရပါသည္။ စာေရးသူလည္း ထိုထီဆိုင္သို႔ သြား၍ ထီေပါက္ပါ လ်က္ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ အသိမေပး အေၾကာင္းမၾကား ရသနည္းဟု ေမးျမန္းရာ ထိုအခါ ''ထီဆုေသးမ်ား ဆိုလွ်င္ အေၾကာင္းမၾကား'' ပါဟု ေျပာ ၍ ေအာင့္သက္သက္ ခံစား ခဲ့ရပါသည္။
တခ်ဳိ႕ေသာ ထီဆိုင္မ်ားကား တာဝန္ ေက်ၾကပါသည္။ ဆိုင္ေရွ႕တြင္ ''ထီေပါက္ပါက အိမ္တိုင္ရာေရာက္ အေၾကာင္း ၾကားပါမည္'' ဟူေသာ စာတန္း ခ်ိတ္ဆြဲထား သလို တကယ္လည္း ဆုႀကီးႀကီး၊ ဆုေသးေသး အေၾကာင္းၾကားၾက ပါသည္။ ထီဆိုင္ အားလံုးသည္ ထီတစ္ေစာင္ အေပၚ အျမတ္တင္ ၍ ေရာင္းခ် ၾကပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ထီတစ္ေစာင္လွ်င္ ေငြက်ပ္ ၂ဝဝ ႏႈန္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ထီဆိုင္မ်ားမွ ေရာင္းေတာ့ ထီတစ္ေစာင္လွ်င္ ေငြက်ပ္ ၃ဝဝ၊ ၃၅ဝ ႏွင့္ ၄ဝဝ ေရာင္းခ် ေနၾကပါသည္။ (စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ပင္ ထီတစ္ေစာင္လွ်င္ ေငြက်ပ္ ၄ဝဝ ႏႈန္းႏွင့္ ဝယ္ယူ ကံစမ္းခဲ့ရ ဖူးပါသည္။)
ထီထိုးၾက သူမ်ားသည္ တစ္ဖက္သားကို ယံုစား လြယ္ၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထီဆိုင္ မ်ားမွ ထီေပါက္လွ်င္ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ အေၾကာင္း ၾကားပါမည္ ဟူေသာ ေၾကာ္ျငာထားခ်က္ စာကို ယံုစားၾကၿပီး ထီေပါက္စဥ္ႏွင့္ မတိုက္ဘဲ ေနသည္။ ထီေပါက္ေသာ္လည္း ထီဆိုင္မွ အေၾကာင္း မၾကား၍ မသိရွိရ သလို ထီေပါက္စဥ္ႏွင့္ မတိုက္၍လည္း ထီေပါက္ေၾကာင္း မသိရ။ ထို႔ေၾကာင့္ လြန္စြာ ေပါက္ခဲလွေသာ ထီ၊ ထီေပါက္ေသာ္လည္း ထီေပါက္မွန္း မသိရဘဲ (ထီဆုေငြ မခံစားရဘဲ) ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဘ႑ာေငြ အျဖစ္ သိမ္းဆည္းျခင္းကို ခံရ ပါေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထီဆိုင္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားတြင္ ေရးသားထားေသာ ''ထီေပါက္လွ်င္ အေၾကာင္း ၾကားပါမည္'' ဆိုေသာ စာကို ယံုယံု၊ မယံုယံု မိမိတို႔ ထိုးထားေသာ ထီလက္မွတ္ကို ထီေပါက္စဥ္ႏွင့္ တိုက္သင့္ပါသည္။ တိုက္ၾကပါ ဟူ၍လည္း တိုက္တြန္း လိုပါသည္။ ေနာက္ ထီထိုးၾက သူမ်ား၏ လိုအပ္ခ်က္မွာ မိမိတို႔ ထီထိုး ထားေသာ ထီလက္မွတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းဆည္းၾကျခင္း မရွိ၍ ပ်က္စီးျခင္း၊ ေပ်ာက္ရွျခင္း၊ ရွာမေတြ႕ ျခင္းမ်ား ရွိေနပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ အျဖစ္ေၾကာင့္ ထီဆိုင္မွ အေၾကာင္းၾကား၍ ထီေပါက္မွန္း သိရေသာ္လည္း ထီလက္မွတ္ မရွိ (မတင္ျပႏိုင္)၍ ထီဆုေငြကို ခံစားႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ ပါေပ။
အမွန္ေတာ့ ထီဆိုင္ (သုိ႔မဟုတ္) ထီထိုးၾက သူမ်ားမွ ကိုယ္စီကိုယ္စီ တာဝန္ ေက်ၾကမည္ ဆိုလွ်င္ ထီထိုး၍ ထီေပါက္ၾက သူတိုင္း ထီဆုေငြကို ခံစား ႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထီေပါက္ ၾကသူမ်ား အားလံုးတို႔သည္ ထီဆုေငြ မ်ားကို ရရွိခံစား ႏိုင္ၾကပါေစ ဟူ၍ ဆုေတာင္း လိုက္ရပါ သည္။
မွ ျမ၀တီ