၁၉၈၂ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒကို စကၠဴစုတ္ ျဖစ္ေစမည့္ဥပေဒမ်ားအား ျပင္ဆင္ေရး အေရးပါရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ား တိုးတက္ေရး ပါတီဥကၠ႒ ေဒါက္တာေအးေမာင္က ၾသဂုတ္ ၂၃ ရက္တြင္က်င္းပသည့္ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္တြင္ ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ား မႇတ္ပံုတင္ျခင္း ဥပေဒပါ ႏိုင္ငံသား သတ္မႇတ္ခ်က္ကို ျပင္ဆင္သည့္ ဥပေဒၾကမ္းအား တင္သြင္းခဲ့သည္။
လႊတ္ေတာ္တြင္ လက္ခံေဆြးေႏြးရန္ သင့္မသင့္ သေဘာထား ေတာင္း
ခံရာ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလႇယ္ ဦးလႇေဆြက ကန္႔ကြက္၍ မဲခြဲဆံုးျဖတ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီး ကိုယ္စားလႇယ္ မစံုလင္၍ ၾသဂုတ္ ၂၆ ရက္သို႔ ေရႊ႕ဆိုင္းခဲ့သည္။
ၾသဂုတ္ ၂၆ ရက္တြင္ ယင္းကိစၥအား မတ္တတ္ရပ္ အစီအစဥ္ျဖင့္ မဲခြဲဆံုး
ျဖတ္ရာတပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလႇယ္အားလံုးတိုင္းရင္းသားပါတီ ကုိယ္စားလႇယ္ မ်ားႏႇင့္အတူ အာဏာရ ျပည္ေထာင္စု ၾကံ့ခိုင္ေရးႏႇင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီ ကိုယ္စားလႇယ္ အခ်ဳိ႕က ေထာက္
ခံ၍ အဆိုပါဥပေဒၾကမ္းအားလက္ခံေဆြးေႏ
ြးရန္ လႊတ္ေတာ္က သေဘာတူခဲ့သည္။
လႊတ္ေတာ္တြင္ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးမႈ မရိႇသေလာက္ နည္းပါး၍ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ကပင္ သတိ
ေပးခဲ့ဖူးသည့္တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလႇယ္မ်ားသည္ ယခုကိစၥတြင္ မတ္တတ္ရပ္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကသည္ မႇာလည္း ထူးျခားသည့္ ျမင္ကြင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ထို႔ျပင္ ေဒါက္တာေအးေမာင္ တင္သြင္းသည့္ဥပေဒၾကမ္းသည္လည္း ႏုိင္ငံႏႇင့္ ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ အေရးပါသည့္ ကိစၥပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ား မႇတ္ပံုတင္ျခင္း ဥပေဒ
ပုဒ္မ ၄၊ ပုဒ္မခြဲ (က)တြင္ ''ႏိုင္ငံသား၊ ဧည့္ႏို
င္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ (သို႔မဟုတ္) ယာယီသက္ေသခံ လက္မႇတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူ ျဖစ္ျခင္း'' ဟူသည့္ စာသားသည္ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ျခင္းအတြက္ အဓိက က်ေနသည္။ ထို႔အတူ ၂၀၁၀ ေရြး
ေကာက္ပြဲ ဥပေဒမ်ားတြင္လည္း ဆႏၵမဲေပးပို
င္ခြင့္ ရိႇသူမ်ား၏ အရည္အခ်င္းကို သတ္မႇတ္ရာ
တြင္ ''အသက္ ၁၈ ႏႇစ္ျပည့္ၿပီး ဤဥပေဒပါ ျ
ပ႒ာန္းခ်က္မ်ားႏႇင့္ မဆန္႔က်င္ေသာ ႏိုင္ငံသာ
း၊ ဧည့္ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသား ျပဳခြင့္ရသူ (သို
႔မဟုတ္) ယာယီ သက္ေသခံလက္မႇတ္ ကိုင္ေဆာင္ထား
သူ'' ဟု ေဖာ္ျပပါရိႇသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆိုပါ
သတ္မႇတ္ခ်က္မ်ားအရ ယာယီ သက္ေသခံလက္မႇတ္ ကို
င္ေဆာင္ထားသူ ပင္လွ်င္ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦး၏ အခ
ြင့္အေရးအတိုင္း ျဖစ္ေနသည္။
၁၉၈၂ ခုႏႇစ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒ အမႇ
တ္ ၄၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဥပေဒကို ၁၉၈၂ ခုႏႇ
စ္ ေအာက္တိုဘာ ၁၅ ရက္မႇစ၍ စတင္အာဏာ တည္ေ
စရမည္ဟု ျပ႒ာန္းခဲ့ရာ ယင္း၌ ႏိုင္ငံသားျဖ
စ္ျခင္းႏႇင့္ ပတ္သက္၍ အတိအလင္း ျပ႒ာန္းထ
ားၿပီး ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံသား တစ္ဦးျဖစ္မႇ
သာ မဲေပးခြင့္ရိႇျခင္း၊ ေရြးခ်ယ္ခံခြင့္
ရိႇျခင္းတို႔သည္ ႏိုင္ငံသားတို႔၏ ေမြးရာပါ
အခြင့္အေရး ျဖစ္သည္။
ယင္းအခြင့္အေရးကို
ပယ္ဖ်က္ထားေသာ ဥပေဒမ်ားသည္ ၁၉၈၂ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒအား စကၠဴစုတ္သဖြယ္ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳ
လုပ္ထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ေနာင္လာမည့္ ၂၀၁၅ ခုႏႇစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၀ိႈက္ကတ္ျဖင့္ မဲေပးျခင္း၊ ပါတီေထာင္
ျခင္းမ်ား အားလံုးကို ပိတ္ပင္ရမည္ ျဖစ္သည္။
မပိတ္ပင္ ႏိုင္ပါက ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ေသာ ႏိုင္ငံဟု ေခၚဆိုႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ဥပေဒသည္လည္း
တန္ဖိုးတစ္စံုတစ္ရာ ရိႇမည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။
ႏိုင္ငံသား ဥပေဒကို ေရးဆြဲရန္ ႏႇစ္ေပါင္းမ်ာ
းစြာ အခ်ိန္ယူခဲ့ရသည္။ ယင္းဥပေဒေၾကာင့္ ကုလသမဂၢ၊ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႕တို႔ႏႇင့္ ျ
ပႆနာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဤသည္မႇာ ကိုယ့္၀မ္းနာ ကိုယ္သာသိ ဆိုသကဲ့သို႔ မိမိႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနကို မိမိတို႔
သာ သိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
မိမိတို႔ႏိုင္ငံ၏ ေဘးတြင္ လူဦးေရ ထူထပ္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား ရိႇေန
ေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ေရးဆြဲခဲ့ရျခင္း ျဖ
စ္သည္။ ၁၉၈၂ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒကို စကၠဴစုတ္ ျဖစ္သြားေစမည့္ ဥပေဒမ်ားကို ျပင္ဆင္မႈမ်ားအတြက္ လႊတ္ေတာ္တြင္ သာမက ႏိုင္ငံသား အား
လံုးတြင္ပါ တာ၀န္ရိႇပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနျဖင့္ မိမိတို႔ပါတီ အက်ိဳးစီးပြားထက္ ႏိုင္ငံအက်ဳိး
စီးပြားကို ေရႇး႐ႈၾကရန္ The Daily
Eleven သတင္းစာက အေလးအနက္ထား တိုက္တြန္း အပ္ပါသည္။