ေနာက္တာ မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ ခပ္ခၽြန္ခၽြန္ဘုရား ေရြးဖူးရေစရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္
ျမင္မိတာေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနမိတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က
ေခတ္လူလတ္ပိုင္းဆိုေတာ့ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေနလုိ႔ ဘုရင္ အဖမ္းခံသြားရတာကို
သိပ္မသနားဘူးခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ႐ုိးရာ အေမြအႏွစ္ ထီးျဖဴႏွစ္ေခ်ာင္း
ေပ်ာက္သြားတာေတာ့ ရင္နာသဗ်။ ေသခ်ာ ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း အခုေခတ္လူေတြ
စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ မေနထုိင္တတ္ၾကေတာ့တာ အျပစ္မဆုိသာေပဘူးခင္ဗ်။ တန္းစီရမွာကို
တန္းမစီဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္မကေတာ့ျဖင့္ ပစၥည္းကေလး ႏွစ္ခုေလာက္သာ ဝယ္လုိ႔
အရင္ စာရင္းရွင္းပါရေစ လုပ္တာမ်ိဳး၊ လမ္းေရြးတာ မွားသြားလို႔ဆိုတဲ့
ပံုမ်ိဳးဖမ္းၿပီး၊ လက္ကေလး တစ္ေခ်ာင္းေထာင္ၿပီး ကားကားခ်င္း
ၾကားျဖတ္ဝင္တာမ်ိဳးတို႔ ဆိုတာေတြက ဘယ္ဒီေခတ္ထဲက ဟုတ္မတုန္း။
ၾကာၾကာလွခဲ့ၿပီဥစၥာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ဘယ္တုန္းက စည္းကမ္း
ရွိခဲ့ၾကတုန္းဗ်ာ။ ႐ိုး႐ုိးကိစၥ မေျပာနဲ႔။ ႀကီးႀကီးမားမား
လူမႈေရးကိစၥေတြမွာပဲ ၾကည့္ဗ်ာ။ ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္ ဆုိတဲ့ ငနဲ
ၾကားဖူးတဲ့သူ မ်ားပါတယ္။ ဒီငနဲဟာ သူ႔ေရႊေခတ္မွာ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့
သူမ်ားမယားပါ ၾကာခိုခဲ့တာကလားဗ်။ အာဏာနဲ႔ လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္မႈေတြ အမ်ားႀကီး
လုပ္ခဲ့ဆိုသကိုး။ ဒါေတာင္ သမုိင္းဆရာမ်ားက ေဖးေဖးမမ ေရးထားခဲ့ၾကပံု ရတယ္။
တကယ့္အျဖစ္က ဒါထက္ ႏွစ္ ၁၀ သံုးဆ ဆိုးသကြာလုိ႔ ျဖစ္ေပေလာက္မယ္ ဆုိၿပီး
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေတြးၾကည့္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးပါ။
စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ အရက္ေတြ ဝိုင္ေတြ ဘီယာေတြဆုိလား ေလွ်ာက္ေသာက္လို႔
အလုပ္ႀကံခံရတဲ့ ဗသုန္ဗန္စက္ (တပင္ေရႊထီး) တုိ႔ (မူးေနမွေတာ့ ကုိယ့္လာ
လုပ္ႀကံေတာင္ ဘာျပန္လုပ္ႏုိင္မွာတုန္း) ကုိယ္စည္းကုိယ့္ကမ္းနဲ႔
ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ တည္တည္တံ့တံ့ မေနဘဲ ဖီးလစ္ဒီဘရစ္တုိ ေခၚတဲ့ ငဇင္ကာ
ကုလားနဲ႔ သြားပလူးပလဲလုပ္တဲ့ နတ္သွ်င္ေနာင္တို႔။ ထားပါေတာ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္
ေျပာခ်င္တာက စည္းကမ္းကိစၥပါ။ ကားတုိ႔၊ ဆိုင္ကယ္တုိ႔ ေထာ္လာဂ်ီတုိ႔ဆိုတာ
စက္ပစၥည္းေတြခင္ဗ်။ တုိက္ရင္ ေသတတ္ပါတယ္။ တုိက္ရင္ ေသတတ္လုိ႔ (မေသရင္လည္း
နာေနၾကရင္ အလုပ္႐ႈပ္ၾကရလြန္းလို႔) ႏိုင္ငံတကာမွာ သူ႔စည္းသူ႔ကမ္း
ခ်ထားၾကရပါတယ္။ ဒါကုိ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ လူမ်ိဳးေတြ သူ႔စည္းသူ႔ကမ္းေတြကို
ေဗ်ာင္မေလးစားၾကဘူးခင္ဗ်။ အစိုးမရတဲ့ စက္ပစၥည္းေတြကို အက်ိဳးနည္း
ေမာင္းတဲ့လူက ေလွ်ာက္ရမ္း ေမာင္းၾကတယ္။ ေရွာင္တ့ဲလူကလည္း ခါးေလးကုန္းကာ
တင္ေလးေကာ့ခါနဲ႔ လက္တစ္လံုးျခား ေရွာင္ၾကတယ္။ တုိက္ေတာ့ ေသၾကေရာ။ ဘယ္သူ
ဒုကၡေရာက္ၾကသလဲ ဆိုေတာ့ တန္ဖုိးရွိတဲ့ ကုိယ့္လူမ်ိဳးေတြပဲ ဒုကၡ
ေရာက္ၾကျပန္တာခင္ဗ်။ ေနာင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့
အမႈိက္ေတြပစ္၊ေရေျမာင္းေတြ ပိတ္ေတာ့ ေပါက္လာတ့ဲ ျခင္က်ားေတြက
ကုိယ့္ကေလးေတြကို ကုိက္လုိ႔ ေသြးလြန္တုပ္ေကြး ျဖစ္ၾက။ ေဟာဗ်ာ . .
.ေျပာရင္းဆုိရင္း ေတြးရင္းက လက္ထဲက အာလူးေၾကာ္အိတ္ခြံ လမ္းေပၚ
ပစ္မိျပန္သဗ်။ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ေယာက္ အပါအဝင္ပါ။ စည္းကမ္းေဖာက္လို႔
ေပ်ာက္သြားတဲ့ ထီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ျပန္ရွာဖုိ႔ အေတာ္
ႀကိဳးစားရဦးမွာပဲ။ အမိအဖ လူႀကီးသူမေတြက ၾကပ္မတ္ခဲ့ရဲ႕သားနဲ႔
စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ႀကီးလာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လိုေကာင္ကုိ ဘူဒိုဇာနဲ႔သာ လွန္ပစ္ဖုိ႔
ေကာင္းလွပါေၾကာင္း။