(၁၆-၂-၂၀၁၅ ၊ ေလးၿမိဳ ့ ေပးစာ)
သတၱဝါႀကီး ႏွစ္ေကာင္ အင္အားခ်င္း ၿပိဳင္ၾကေတာ့ အနီးအနားက အားနည္းတဲ ့သတၱဝါေလးေတြပဲ ဒုကၡေရာက္ရတာပါပဲ။
ဖုန္ၾကား႐ွင္က နယ္ေျမျပန္ရလိုမႈေၾကာင့္
တိုက္ပြဲကို ဖန္ဆင္းခဲ့ၿပီး တပ္မေတာ္က
မခံမရပ္ႏိုင္စြာ တံု ့ျပန္မႈျဖင့္ ပံုၾကမ္းကို ျပင္းရွ႐ွ အေရာင္ေတြ နဲ ့ခ်ယ္ခဲ့ၿပီ။
အခုေတာ့
တစ္ဖက္ကို တစ္ဖက္က က်ည္ဆန္ေတြ ၊အေျမာက္ဆံေတြ တေပြ ့တစ္ပိုက္ႀကီး
လက္ေဆာင္ေတြ ေပးခဲ ့ၿပီ။ ဗယ္လင္တိုင္းေန ့အတြက္လား ၊ ျပည္ေထာင္စုေန ့ အတြက္လားေတာ ့မသိ။
တစ္ခ်ဳိ ့က ေသသည္ ။ တစ္ခ်ဳိ ့ က ငိုသည္။
တစ္ခ်ဳိ ့ ကႏိုင္သည္။ တစ္ခ်ဳိ ့ က ရယ္သည္။
စစ္သားအခ်ဳိ ့ စစ္ေျမျပင္တြင္ တိုက္၍ အခ်ဳိ ့က အိပ္ယာကုတင္ေပၚ တြင္ အခန္ ့သားထိုင္ရင္း တိုက္ေနသလို အခ်ဳိ ့က Facebook ေပၚတြင္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ လုပ္၍ တိုက္ေနၾကသည္။
ေသေတာ့ စစ္ေျမျပင္က လူေတြေသၿပီး
ႏိုင္ေတာ့ Facebook က စစ္သည္ေတြ ေအာ္သည္။တစ္ဖက္က က်ဴးေက်ာ္သူေတြကို
ေခ်မႈန္းၾကဟု ဆိုၿပီး တစ္ဖက္ကမူ နယ္ခ်ဲ ့ မ်ား၏ လက္ေအာက္မွ ႐ုန္းထုတ္ၾကဟု ဆိုျပန္သည္။ထိုကိစၥတြင္ မည္သူက က်ဴးေက်ာ္သူျဖစ္သနည္း ။ မည္သူက နယ္ခ်ဲ ့ ျဖစ္သနည္း။ထပ္ မေတြးျဖစ္ခဲ့။
ၾကားေနသူ ေျမဇာပင္ေတြရဲ ့ ဘဝသာ ထိပါးခဲ့ရသည္။ ေနရင္းထိုင္ရင္း ေသနတ္သံၾကားရလို ့ ပုန္းရ ၊ ေျပးရ ၊ လႊားရသည္။ အိမ္ေတြ မီးေလာင္ ပ်က္စီးရသည္။ ဟိုဖက္မွ ပစ္သည္ ၊ ဒီဘက္မွ ပစ္သည္ဟု ေဝခြဲမရတ့ဲ က်ည္ဆံေတြရဲ ့ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ရသူ ျပည္သူေတြ႐ွိသည္။
တစ္ခ်ဳိ ့က ပိုက္ဆံ႐ွိေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္သို႔ထြက္ေျပးသည္။ တစ္ခ်ဳိ ့က ႏြမ္းပါးေတာ့ နီးစပ္ရာသို ့ ေျပာင္းေရႊ ့သည္။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တည္းရသည္။ စာသင္ေက်ာင္းမွာ ခိုရသည္။
ကားစီး၍ ထြက္ေျပးေသာ ျပည္သူအခ်ဳိ ့ မၾကာေသးမီက ေထာ္လာဂ်ီေမွာက္၍ ေသသည္။ ကားေမွာက္၍ ေသသည္။
ေက်ာင္းဆရာမေတြ ေသသည္။ လယ္သမားေတြ ေသသည္။ အလုပ္သမားေတြ
ေသသည္။
အစိုးရဘက္မွ ႏိုင္သည္။ ဖုန္ၾကား႐ွင္ လည္း ႏိုင္သည္။ ျပည္သူေတြ ၊ ေဒသခံေတြသာ ႐ွဳံးသည္။ေနာက္တစ္မ်ဳိး ေျပာင္းၿပီး အဆံုးသတ္ၾကည့္ၾကမယ္။ အစိုးရႏွင့္ ဖုန္ၾကား႐ွင္ တို ့ တစ္ဖက္ႏွင့္ တဖက္တိုက္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို လည္ဖက္ၿပီး လက္မွတ္ေရးထိုးၾကမည္။ သူတို ့ႏွစ္ဦး အသင့္ျဖစ္သြားေတာ့ ျပည္သူေတြသာ နာသည္။ေသသည္။
အလတ္ေကာင္
(ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားသူ)